پیدایش استخرها
این مفهوم که روزگاری هر کس می توانسته به تنهایی و با استفاده از سی پی یو بیت کوین استخراج کند، امروزه چیزی عجیب و جذاب به نظر می رسد. اما در 2010 این روش نه تنها ممکن بود بلکه روش عادی و رایج آن زمان بود. با توجه به میزان هش (hashrate) پایین تر، رقابت کمتر و پاداش بلاک 50 بیت کوینی، سود کافی برای استفاده همگان در آن زمان موجود بود. اما بعضی از ماینر ها به این سود راضی نبودند و سود بیشتری می خواستند و آنها برای رسیدن به این هدف تصمیم گرفتند که به افرادی ملحق شوند و همگی قدرت هش (hashpower) خود را روی هم بگذارند و به این ترتیب بود که استخر استخراج بیت کوین مشارکتی متولد شد.
اگر بیت کوین یک انقلاب باشد، این انقلاب متشکل از مجموعه ای از انقلاب های کوچک می باشد. در اواخر 2010، بیت کوین در حال تجربه اولین انقلاب صنعتی خود بود که در آن زمان تعدادی از ماینر ها توافق کرده بودند که قدرت هشینگ خود را ترکیب کنند. آن لحظات تاریخ ساز شد و در سال های آینده، پول زیادی از این راه بدست آمد. این ایده برای اولین بار که در 27 نوامبر 2010 توسط اسلاش (Slush) منتشر شد و مورد استقبال همگان واقع نشد. او توضیح می دهد که:
زمانی که مردم شروع به استفاده از کارت گرافیک برای استخراج کردند، استخراج برای افراد دیگر بسیار سخت شد. من چند هفته ای بود که به استخراج بیت کوین ادامه می دادم و هنوز هیچ بلاکی پیدا نکرده بودم (من با سه سی پی یو مشغول استخراج بودم). در حالی که بسیاری از افراد سی پی یو هایی کند داشتند و به صورت جداگانه به استخراج می پرداختند، هر کدام از آنها به رقابت با یکدیگر و با افراد ثروتمند دارای کارت گرافیک می پرداختند و این افراد ثروتمند از منظر آنها افرادی شرور و نابکار بودند.
من ایده ای دارم: ماینر های فقیر که از سی پی یو استفاده می کنند به هم ملحق شوند و شانس خود برای پیدا کردن بلاک را افزایش دهند.
اسلاش در ادامه چنین افزود:
مزیت ها؟ وقتی که شما کامپیوتر تنها و فقیری دارید، لازم است چندین هفته و حتی چندین ماه منتظر شوید تا یک پاداش 50 بیت کوینی کامل پیدا کنید. وقتی که شما به مجموعه ای مانند این می پیوندید، شما هر روز و یا هر هفته به طور مداوم مقادیر کوچکی از بیت کوین را دریافت می کنید (این مقدار بستگی به عملکرد کل مجموعه دارد)، من فکر می کنم که برای اقتصاد بیت کوین شدیدا مهم است که استخراج را در میان کل شبکه متنوع سازی و توزیع کند و استخراج را تنها برای چند آدم خوش شانس که دارای کارت گرافیک سریع هستند، رها نکند.
واکنش ها به پیشنهاد جسورانه اسلاش گوناگون بود. عده ای این ایده را مشتاقانه پذیرفتند و عده ای دیگر نیز واضح بود که علاقه ای به آن نداشتند. یکی از کاربران بیت کوین تاک (Bitcointalk) این چنین واکنش داد:
آیا استخراج مشارکتی شکلی از کمونیسم نیست؟
یکی دیگر از افراد مخالف این نوع ماینینگ در سخنان نیش داری چنین گفت:
من فکر می کنم این کار بی فایده است و انجام دادنش بسیار سخت تر از آن چیزی است که تصور می شود. این از اساس دارای عیب است.
البته اسلاش بی باکانه بر روی ایده خود ماند و در خلال سه هفته بعد از مطرح شدن پیشنهاد او، استخراج مشارکتی (بعد ها با آن نام شناخته شد) شروع شد. استخر اسلاش (Slush Pool) با ماینر سی پی یوی بیت کوین جف گارزیک (Jeff Garzik) و همچنین تعدادی از ماینر های کارت گرافیک اولیه در زمان راه اندازی سازگار بود. اسلاش در آن زمان اعلام کرد که:
تقریبا 600000 کیلوهش بر ثانیه قدرت موجود است و این قدرت فردا بیشتر هم خواهد شد.
او اشتباه نمی کرد.
امروزه مجموعه استخراج مشارکتی اسلاش در بیت کوین تاک به 1148 صفحه رشد یافته است و استخر اسلاش نیز که در حال حاضر 9.3 درصد از میزان هش شبکه بیت کوین را تصاحب کرده است، به طور حیرت برانگیزی رشد کرده است. از سال 2010 تا به حال، این استخر بیش از یک میلیون بیت کوین را ماین کرده است و حال به وجود 8500 ماینر و میزان هش بیش از 5 EH/s مباهات می کند که این یک افزایش 8.4 میلیارد برابری در نه سال می باشد.